Koncepcja reaktora dwupłynowego, która ze względu na istnienie pewnych technologii lub materiałów mogących złożyć się na jego realizację, może być uplasowana na poziomie TRL (Technology Readiness Level) rzędu 2-3 i wymaga dalszych badań i testów laboratoryjnych. Oczywiście ta koncepcja pozostawia wiele wyzwań, przede wszystkim w obszarze eksperymentu oraz badań inżynierskich, konstrukcji wstępnych układów laboratoryjnych, reaktora badawczego i/lub demonstratora oraz w końcu prototypu.
Główną koncepcją rozwojową DFR na obecnym etapie ewolucji koncepcji jest realizacja testowego zestawu eksperymentalnego, czyli tzw. minidemonstratora DFR, składającego się z dwóch pętli z realnym modelem rdzenia reaktora, który stworzy kilka rurek z węglika krzemu SiC o długości ok. 1 metra. W jednej z pętli ma płynąć eutektyk metaliczny złożony ze zubożonego uranu 238 i chromu. Jego ruch będzie wymuszany za pomocą pompy magnetohydrodynamicznej MHD. W drugiej pętli ma płynąć ciekły ołów i jego ruch ma być regulowany za pomocą pompy łopatkowej. Pod rdzeniem umieszczone będą bezpieczniki pozwalające na swobodne spuszczenie symulowanego paliwa do zbiorników podkrytycznych. Drugim zestawem eksperymentalnym mogącym służyć do testowania materiałów służących do konstrukcji reaktora dwupłynowego może być specjalny piec korozyjny dopuszczający temperatury do 1600°C.